2023-05-22

Naar huis

Als fotograaf van de Herbergier in Oostvoorne zie ik van dichtbij
hoe de ziekte Dementie het leven van de bewoners ingrijpend veranderd.
Zo ook het leven van mijn moeder.
 
Ik zal af en toe ook een blog wijden aan het leven in de Herbergier.

Naar huis,

Twee magische woorden, naar huis.
Waar zou dat thuis zijn?

Als ze praat over naar huis gaan,
wil ze terug naar het huis waar wij liefdevol zijn opgegroeid.
Dat is de plek waar zij thuis is.
Maar die tijd ligt ver achter haar.

Thuis is de Herbergier, waar ze nu woont.
Maar dat zal nooit haar thuis worden.
Hoe lief de zorg ook is, hoeveel leuke uitstapjes ze ook zal maken,
hoe vaak ze verwend zal worden met lekkere hapjes,
thuis zal het nooit worden.

Thuis is waar mijn vader is, waar ze naar haar moeder toe kan gaan,
waar ze even een bakkie kan doen bij tante Gerda, haar hartsvriendin.
Waar haar broer langskomt, waar ze achter de naaimachine uren doorbrengt.

Als dat haar thuis is, als ze dat bedoelt met naar huis gaan,
hoop ik dat ze eerdaags haar ogen zal sluiten.

Want alleen zo zal ze naar huis kunnen.
Daar is iedereen die ze zo mist, op de plek waar ze nu is.

Naar huis, terug naar verloren lief.