2023-07-03

Paw Patrol fan

Tijdje terug werd ik gebeld of ik het afscheid van een kleine Paw Patrol fan wilde vastleggen.

Deze vraag kwam wel binnen. Want bij een Paw Patrol fan denk ik aan mijn kleinzoon.
Voor wie geen dag voorbij gaat zonder Paw Patrol.

En dat was voor deze fan niet anders. 
Alleen moest deze Paw Patrol fan afscheid nemen van het leven.

Afscheid van zijn lieve papa en mama en zijn babybroertje.
Maar ook van de opa’s en oma’s en van zijn lievelingsoom.

Ik heb uiteraard ja geantwoord op de vraag of ik het afscheid wilde vastleggen.
Met knikkende knieën belde ik aan om kennis te maken en alvast wat foto’s te maken.

Ik stapte de woonkamer binnen en daar lag hij, onder zijn Paw Patrol dekentje. 
Alsof hij lag te slapen. Niet in een bedje, of in een kistje. 
Maar gewoon op de bank. 
Daar waar hij al zo vaak met papa en mama naar Paw Patrol had liggen kijken.

En nu moesten zij, die het meest van hem houden, afscheid gaan nemen. 
Het allerliefste, het allermooiste was overleden, hoe moet je in hemelsnaam dan nog verder.

Ik vertelde hem dat ik foto’s voor papa en mama kwam maken. 
En dit ook bij zijn uitvaart zou doen. Gewoon even laten weten wat je komt doen.

Het was een intense ontmoeting, papa en mama gingen zo natuurlijk om met hem en zijn babybroertje.
Ze hadden zoveel te regelen maar ze wilden ook geen moment missen van de tijd die hij hier nog was. 
Dus de kleine Paw Patrol fan werd omringd met hun liefde. 
Afscheid moeten nemen van het kostbaarste is niet mooi, maar wat was het mooi om de liefde te zien.

Op de dag van het afscheid belde ik weer aan.
Daar lag hij, nog steeds op de bank maar lekker met z’n hoofd bij papa op schoot. 
Zolang mogelijk je kind vasthouden en knuffelen. 
Met de baby in zijn armen en zijn oudste op schoot. Wat een liefde. 

Mama nam het over van papa. Ook zij wilde zolang mogelijk haar kind voelen, ruiken, vasthouden. 
Het ging zo natuurlijk.

In hun verdriet hadden ze ook nog oog voor opa en oma en gaven hen ook 
nog tijd om voor de laatste keer afscheid te kunnen nemen van  hun kleinzoon.

Tijdens het afscheid werden mooie, liefdevolle woorden gesproken.
Er waren tranen maar ook een lach om de woorden en de beelden.

Waar intens verdriet is, is heel veel liefde. En dat is wat ik zag.
Heel veel liefde voor deze kleine stoere man.
Voor altijd de oudste, voor altijd iets meer dan 2,5 jaar.